Niks moet, niksen mag

Al een aantal weken roepen we geregeld tegen elkaar: ‘We moeten nu echt een nieuwe blog schrijven’. En al een aantal weken komt er, spreekwoordelijk, niks op papier. Maar hier zitten we dan, samen achter de laptop. Woorden zijn eindelijk omgezet in daden, of eigenlijk moeten alle daden van de afgelopen weken nu omgezet worden in woorden. Het is maar hoe je het bekijkt.

In de afgelopen weken hebben we veel verschillende dingen gedaan en gezien, onder andere sinterklaas gevierd, voerden we onze laatste stage opdrachten uit, hebben we geverfd met de kinderen van het dagverblijf, hebben we een dagje paardgereden langs het Malawimeer, zijn onze literatuurstudies bijna af en zijn we een dag op pad geweest om Moringa plantages te bekijken in Malawi.

Ook hebben we in december een Palliative Care Day gehouden: een dag waarop 5 gehandicapte kinderen bij ons op het centrum kwamen, samen met hun ouders, om vooral een heel gezellige dag te hebben. Daarnaast was er ook een deel begeleiding in de vorm van fysiotherapie en patiëntenvereniging. Samen met Ineke was er een heel programma opgezet voor de dag, bestaand uit veel spelletjes en later op de dag vingerverven met de kinderen. Om de dag lekker rustig te beginnen, gingen we eerst met de kinderen schommelen op de 2 schommels die hier op het centrum zijn. Supergaaf om te zien dat zoiets ‘gewoons’ voor ons voor die kinderen misschien nog wel het leukste van de hele dag was. We hebben ontzettend gelachen en de kinderen hadden de grootste lol.  Ook een rolstoelenrace mocht natuurlijk niet ontbreken. Waarschijnlijk waren wij als rolstoel-duwers nog strijdlustiger dan de kinderen zelf, maar dat mocht de pret niet drukken. Al met al was het een erg geslaagde dag!

Daarnaast hebben we, samen met Wil en Jenny (die in de afgelopen tijd ook op Matunkha verbleven) en Ineke in de afgelopen weken de kinderafdeling van het ziekenhuis hier wat opgefleurd. De afdeling gaf een behoorlijk trieste indruk, terwijl daar kinderen liggen die zeker wel wat afleiding, kleur en gezelligheid gebruiken kunnen. Ilse had tekeningen gemaakt die daar op de muren konden, dus daar zijn we een mooie dag zoet mee geweest. Als je daar dan zo staat te verven heb je alle tijd om alle indrukken van zo’n afdeling op je in te laten werken. De mankementen van zo’n afdeling en alles wat er aan schort zetten je wel aan het denken. Kan het om bepaalde redenen echt niet beter of spannen mensen zich daar ook niet voor in? Tegelijk zie je ook positieve dingen door min of meer toeschouwer op de werkvloer te zijn; huilende kinderen die een injectie krijgen. Misschien op dat moment voor het kind niet fijn, maar dat het medicijn überhaupt op voorraad is, is een grote meevaller hebben we gemerkt in de afgelopen periode. Uiteindelijk hebben we de afdeling achtergelaten met heel wat meer kleur en levendigheid dan dat er voorheen was en dat is zeker heel gaaf!

Natuurlijk hebben ook wij in de afgelopen dagen kerst gevierd, hebben we heerlijk gegeten, spelletjes gedaan en gezellige dagen met z’n allen gehad. We hopen dat jullie het allemaal net zo leuk gehad hebben! En dan lopen we ondertussen al weer tegen het eind van december aan, wat betekent dat het nog maar een dikke week duurt voordat we weer bij jullie op de bank, in de kerk, op school of in de omgeving zitten. Ondanks dat we hier enorm genoten hebben en nog steeds doen, kijken we er ook naar uit. Maar eerst gaan we nog even genieten van ons laatste vrije weekje (zie titel) samen met Tiem en Ineke aan het strand, in de hoop dat het regenseizoen het dan weer even van zich laat afweten. Lieve iedereen uit Nederland, alvast een hele fijne jaarwisseling, een heel gelukkig nieuwjaar en natuurlijk: TOT SNEL!

Knuffels van Ilse en Geja