Keep calm and blow bubbles

Eén blik in onze agenda (die hier overigens niet zo heel vaak open gaat) en het besef komt binnen dat de eerste maand alweer voorbij is. De afgelopen weken waren volgepland met leuke, nieuwe dingen. Zo zijn we samen naar het Malawi meer geweest; we hebben een duikcursus gevolgd! We mochten 4 dagen lang de onder-water-wereld van Malawi bekijken. De cursus is met goed gevolg afgelegd dus nu mogen we overal ter wereld duiken, echt ontzettend gaaf! Ook de reis naar het meer toe was een hele belevenis: openbaar vervoer gaat hier met de minibus. Een 12-persoons-busje waar gerust en met gemak 24 personen in gepropt worden. Je kunt je de gezellige knusheid in 35 graden voorstellen. Hoewel het voor een keer erg leuk was om mee te maken, geven wij nu toch onze voorkeur aan de gedeelde taxi’s. We hebben op onze reis voor het eerst boodschappen gedaan in de walhalla van Malawi: de Shoprite! Een supermarkt die verdacht veel lijkt op de supermarkten zoals we ze kennen in Nederland en het belangrijkste: ze verkopen chocola!!

Waar we al wat bang voor waren is ondertussen waarheid geworden: de kraan, douche en spoelbak van de wc zijn enigszins nutteloos geworden. Er komt vaak meerdere dagen achter elkaar geen water meer uit de kraan. We worden dan ook aardig behendig met flesjes en emmers water. Gelukkig komt er ook zo nu en dan spontaan wél weer wat water uit en dat is dan ook het moment om ter plekke al je werk te laten vallen en onder de douche te springen. Je leert op deze manier wel heel anders te kijken naar alle luxe die je gewend bent en de manier waarop je hiermee omgaat. We kijken met z’n allen uit naar de eerste regenbuien hier en verwachten dan ook zeker een regendansje te gaan doen als het eenmaal zo ver is. 

Hier in Rumphi zijn we ook naar de kerk geweest. Het is bijzonder om te zien hoeveel vertrouwen de mensen stellen in hen geloof en op wat voor manier ze daar uiting aan geven. De kerkdienst was geen typisch Afrikaanse dienst; voor Afrikaanse begrippen was het een redelijk ingetogen gebeuren. Toch was de ‘preek’ voor onze begrippen een behoorlijk schouwspel. De dominee stond behoorlijk uit zijn dak te gaan: er komt veel emotie, drama en mimiek bij zijn verhaal kijken, terwijl het (naar wat wij gewend zijn) inhoudelijk iets minder sterk was.
Het is apart om ook in het geloofsleven een tegenstrijdigheid te zien. Terwijl de kerken op zondagmorgen bomvol zitten en mensen een behoorlijk sterk geloof (lijken te) hebben, horen wij als we ’s avonds in bed liggen de afrikaanse trommels die horen bij witchcraft. Zo groot als het vertrouwen in de leiding van God hier is, zo klein lijkt het geduld daarmee. Wanneer het niet gaat zoals de mensen verwachten, dan wordt er al snel overgestapt naar alternatieven: het gebruik van magie en krachten is daar een grote van. Iets wat wij liever op een grote afstand van ons houden.

Ook binnen ons werk komen we voor uitdagingen te staan. Het klinisch redeneren is een onderdeel van de verpleegkunde wat we hier veel zullen leren. Werkdagen bestaan hier vooral uit het bedenken van eventuele diagnoses en het bieden van een luisterend oor aan cliënten. Daarnaast komen we ook voor interessante, maar moeilijke keuzes te staan. In hoeverre help je cliënten nog, als ze zelf niet of niet voldoende verantwoording voor hen gezondheid nemen? Geef je de hulp die ze absoluut erg hard nodig hebben of steek je diezelfde tijd en energie in iemand die het misschien iets minder hard nodig heeft, maar wel zelf ook zijn/haar verantwoordelijkheid neemt? Ethische dilemma’s die we op school wel behandeld hebben, al dan niet in andere vom, komen nu opeens wel erg dichtbij.

Al met al maken we hier dus genoeg mee en valt er op veel gebieden van alles te leren.

Onder video's is een korte impressie van ons duikavontuur te vinden, zo kunnen jullie even meegenieten!

P.s. Voor mobiele gebruikers is die alleen zichtbaar in de desktop versie.